Een vrouw, een man en een hond badderen in een idyllisch bergmeertje. Een ondertiteling kondigt aan dat we kabbelend water zullen horen. Wat ook zo is. Ook andere geluiden worden zo benoemd. Een scène later komen we erachter dat deze vrouw, Angela, al die geluiden niet kan horen. Met haar wel-horende partner Hector bespreekt ze, in gebarentaal, mogelijke namen voor het kindje dat ze verwachten.
In de Spaanse film Sorda (Doof) neemt regisseur Eva Libertad de kijker mee i…
Een vrouw, een man en een hond badderen in een idyllisch bergmeertje. Een ondertiteling kondigt aan dat we kabbelend water zullen horen. Wat ook zo is. Ook andere geluiden worden zo benoemd. Een scène later komen we erachter dat deze vrouw, Angela, al die geluiden niet kan horen. Met haar wel-horende partner Hector bespreekt ze, in gebarentaal, mogelijke namen voor het kindje dat ze verwachten.
In de Spaanse film Sorda (Doof) neemt regisseur Eva Libertad de kijker mee in het leven van Angela, een dove moeder die haar plek moet vinden in een horend gezin en een wereld vol geluid. De film, waarin Libertads dove zus Miriam Garlo de hoofdrol vertolkt, is fictief maar gevoed door talloze gesprekken met dove moeders en ervaringen uit hun dagelijkse leven. Sorda laat zien hoe dagelijkse situaties, van een bevalling tot gesprekken bij een audicien of momenten thuis met haar dochter, veranderen in bronnen van frustratie en machteloosheid. Tegelijkertijd toont de film de kracht van dovencultuur, de expressieve rijkdom van gebarentaal en de worsteling om verbinding te houden wanneer isolement steeds dichterbij komt.
